باتوجه به بین المللی بودن این رویداد علمی، لازم است که شرایط تحقق یک همایش بین‌المللی در سطح اقناع فراهم گردد؛ البته بنده در کارها تا حدی سخت‌گیرم، لذا دیرتر به این اقناع نفسانی می‌رسم، براین اساس، این تصمیم با مشورت کمیتۀ همایش و توجیه مسأله، اخذ شد زیرا: در همایش‌های قبلی، سعی بر این بود که مجموعه‌ای نفیس از آراء و تفکرات اندیشمندان ایجاد شود، تا جامعۀ علمی بتواند به فراخور از آن‌ها بهره‌مند گردد و در نظر ما اهمیت این همایش، از همایش‌های قبلی نیز بیشتر است و بکارگیری جمع بسیاری از اصحاب اندیشه در داخل و خارج، مطمح نظر می‌باشد.
باید عرض کنم که بیش از صد مقالۀ خوب به دفتر همایش رسیدند که مقداری از آن‌ها پذیرفته شدند، ولی حجم مقالات خارجی با توجه به شرایط کم است و این بخش باید تقویت شود. اکنون در شرایطی هستیم که ارتباطات مناسب‌تری با طرف‌های خارجی برقرار شده است. برگزاری همایش در فرصت کوتاه باعث می‌گردد که این حجم از اندیشه‌های دانشمندان، نادیده گرفته شود و این ضرر بزرگی خواهد بود. هم‌چنین در بُعد داخلی، ظرفیت‌هایی شناسایی شده که ارتباط با آن‌ها، بر غنای همایش اضافه خواهد نمود، لذا منطقاً با دو یا سه ماه عقب انداختن همایش، می‌توانیم آن ظرفیت را نیز جذب نماییم. در عین حال کارهای ترویجی و تبلیغی نیز، مدنظر است که انجام شده؛ از جمله دیدار اعضای کمیتۀ علمی با علما و مرجعیت دینی و در این مدت می‌توانیم برنامه‌ریزی مناسب‌تری داشته باشیم تا همایش از این بُعد نیز، اثربخش باشد.
در فرصت پیش‌رو، چند کار مدنظر است:
- طبقه‌بندی دقیق‌تر مقالات در دسته‌های پژوهشی و غیر پژوهشی که خود، حجم بسیاری از فرصت را، طلب می‌کند
- ویرایش و پیرایش مقالات رسیده و ارسال مقالات به نویسندگان جهت رفع نواقص
- ارتباط با سایرمراکز تخصصی برای جذب بیشتر مقالات و نیز فعال‌تر شدن کمیته‌های علمی دیگردانشکده‌ها و مراکز
- ارتباط عمیق‌تر با طرف‌های خارجی جهت جذب مقالات تخصصی
- دیدار با مرجعیت دینی با توجه به عنوان همایش که «معارف نبوی» می‌باشد.